OPIS ZDARZENIA:
SKKP PSP w Kole w związku z działaniami JRG w Kole przy pożarze budynku mieszkalnego na terenie gminy Kościelec zadysponowało OSP Koło nad Wartą do zabezpieczenia rejonu miasta Koła.
W trakcie jego trwania do SKKP PSP w Kole wpłynęło zgłoszenie o poparzeniu 10-miesięcznego niemowlęcia. Po dojeździe na miejsce zdarzenia nasze działania polegały na udzieleniu kwalifikowanej pierwszej pomocy (KPP) oraz zabezpieczeniu osoby poszkodowanej do czasu przyjazdu zespołu ratownictwa medycznego (ZRM)
DATA ZDARZENIA:
27.11.2020r. godz. 09:38
NUMER ZDARZENIA:
206/2020
SIŁY I ŚRODKI:
JRG w Kole
OSP Koło nad Wartą
ZRM
Oparzenia to uszkodzenia tkanek wywołane działaniem wysokiej temperatury lub substancji chemicznej. Wyróżniamy trzy stopnie oparzenia: stopień I, stopień II oraz stopień III.
Stopień I – cechuje się zaczerwienieniem skóry (rumień), połączonym z niewielkiem obrzękiem i bolesnym pieczeniem. Rumień utrzymuje się zazwyczaj kilka dni i goi się po złuszczeniu naskórka. Nie pozostawia blizny.
Stopień II – oprócz zaczerwienienia i obrzęku tworzą się pęcherze, które wewnątrz wypełnione żółtawym płynem surowiczym. Charakteryzuje się znaczną bolesnością. Do oparzenia II stopnia dochodzi zwykle po oblaniu się wrzątkiem, gorącym olejem lub pod wpływem pary wodnej itp. Może dochodzić do powstania blizny.
Stopień III – dochodzi do uszkodzenia pełnej grubości skóry, często również tkanek głębokich. Część martwicza skóry wysycha i tworzą się białoszare lub żółte strupy. W wyniku uszkodzenia zakończeń nerwowych chory z oparzeniem III stopnia nie odczuwa bólu, zachowane jest jedynie czucie głębokie. Może dochodzi do oddzielenia części obumarłych i wytworzenia się ziarniny oraz blizny. Często wymagane jest leczenie operacyjne-przeszczep skóry.
Pierwsza pomoc przy oparzeniach – niezależnie od rodzaju oparzenia, powinno być jak najszybsze schłodzenie oparzonej powierzchni pod zimną, bieżącą wodą przez około 20 minut lub do ustania bólu. W sytuacji gdy dochodzi do oparzenia skóry dłoni przed chłodzeniem oparzonej powierzchni należy zdjąć biżuterię. Po schłodzeniu należy założyć na oparzone miejsce jałowy opatrunek. Można także stosować opatrunki hydrożelowe, które nie przyklejają się do ran i przyspieszają gojenie. Nie powinno się dotykać miejsca oparzenia ani odrywać od skóry odzieży, która przyległa do rany. Nie wolno także przekłuwać powstałych pęcherzy. Błędem jest stosowanie na oparzoną skórę białka jaja kurzego, czy tłuszczu zwierzęcego np. smalcu ponieważ możemy doprowadzić do zakażenia bakteryjnego oparzonej powierzchni skóry.
Najczęściej oparzenie I stopnia nie wymaga pomocy lekarza. Wyjątkiem są sytuacje, gdy dotyczy ono niemowlęcia lub dziecka oraz gdy jest ono bardzo rozległe i bolesne. Konsultacji lekarskiej wymagają oparzenia I stopnia dotyczące twarzy, szyi, klatki piersiowej, krocza oraz oka lub jego okolic. Konsultacja lekarska jest wskazana ponadto przy oparzeniach przekraczających 3% powierzchni ciała. Wskazaniem do leczenia szpitalnego powinny być także występujące dreszcze, gorączka, osłabienie, bóle i zawroty głowy, które pojawiają się kilka godzin po oparzeniu. Leczenia szpitalnego wymagają także osoby z oparzeniem na obwodzie kończyny, z oparzeniami chemicznymi, elektrycznymi, z oparzeniami wewnętrznymi, z oparzeniem II stopnia obejmującym ponad 10% powierzchni ciała oraz osoby z oparzeniem III stopnia [1-6].
tekst: „Doktor”
źródło:
Dr n.med. Oliwia Jakubowicz
specjalista dermatologii i wenerologii
Piśmiennictwo:
- J. Fibak. Chirurgia. Warszawa 2002, Wydawnictwo Lekarskie PZWL.
- S. Jabłońska, S. Majewski. Choroby skóry i choroby przenoszone drogą płciową. Warszawa 2005, PZWL.
- L. Sitarz, T. Pop, S. Gonek, M. Kędzior. Przyczyny i leczenie oparzeń u dzieci. Przegląd Medyczny Uniwersytetu Rzeszowskiego i Narodowego Instytutu Leków w Warszawie Rzeszów 2011, 4, 452–460.
- M. Chrzanowska-Wąsik, E. Chemperek, D. Sokołowski, M. Goniewicz, K. Bednarz, P. Rzońca. Analiza oparzeń osób dorosłych hospitalizowanych we Wschodnim Centrum Leczenia Oparzeń i Chirurgii Rekonstrukcyjnej w Łęcznej. Journal of Education Health and Sport 2017; 7(4): 410-419.
- J. Jethon, J. Strużyna. Postępy w leczeniu oparzeń w 2004 roku. Medycyna Praktyczna Chirurgia 2005;1.
- K.M. Alnababtah, P. Devies, C.A. Jackson, R.L. Ashford, M. Fiby. Burn injuries among childern from a region-wide paediatric burns unit. British Journal of Nursing 2011;10–23,20(3).156